Waarom het roer om moet?

Inmiddels telt Nederland ca. 3,3 miljoen mensen met een psychische aandoening, hiervan 1,6 miljoen mensen met psycho-socio en fysieke klachten, vaak stress gerelateerd (onderzoeksinstituut TNO), en de cijfers blijven toenemen. De oorzaken hebben o.a. te maken met volgende punten:

1.De vrijheid hebben om je eigen leven te leiden is de hartenwens van de laatmoderne mens. De vervulling daarvan blijkt echter verre van eenvoudig: in onze hectische samenleving met haar continue veranderingen, verleidingen en versnellingen staat de kwaliteit van ons bestaan voortdurend op het spel.

2.Meer marktwerking en het daarbij passende flexibele werken, hebben tot een enorme ondermijning van de sociale cohesie geleid waardoor jonge mensen zich een slag in de rondte werken. Het uiteenvallen van die gemeenschappelijkheid leidt tot existentiële onzekerheid. Of zoals wetenschapsfilosoof Trudy Dehue zegt: “ieder mens heeft de plicht gekregen het eigen lot in de hand te nemen.”

Afgelopen jaren is oorzaak langdurig verzuim opgeschoven van medisch fysieke en aantoonbare klachten en diagnostiek naar onverklaarbare (chronische) psychosociale en pijnklachten, stemmingsklachten en sociale problematiek.

Naast dat er tekort aan bedrijfsartsen zijn, vraagt dit van de huidige arbodiensten een transdisciplinaire body mind visie, integrale werkwijze en de nodige bijscholing. Het merendeel van werknemers binnen verzuim geven aan dat gefragmenteerde werkwijze en aanpak binnen Arbodiensten helaas nog steeds leidend is.

Gevolg langdurig verzuim: hoge verzuimkosten werkgevers, verminderde arbeidsproductiviteit, miljarden aan omzetverlies. Cijfers laten zien dat het gemiddelde verzuim voor een “Burn-out” 11 maanden zijn, om vervolgens weer 100% te gaan werken, maar de realiteit blijkt vaak veel langer te zijn.

Verzuimbegeleiders spreken van een "epidemie" die onvoldoende wordt erkend. Gevreesd wordt voor miljoenen Nederlanders met psychisch leed.

Mede door wijze van huidige financiering ([zorg]verzekeringen) kent de reguliere GGZ een specifieke aanpak bij psychisch lijden: op basis van het patroon van symptomen een diagnose stellen en vervolgens de symptomen bestrijden.

(Wetenschappelijk) onderzoek laat zien dat deze aanpak niet de gewenste resultaten oplevert.

Nemen de symptomen niet voldoende af en/of komen er nieuwe symptomen bij dan wordt de diagnose herzien en start de volgende behandeling. Bij terugval en onvoldoende behandelingsresultaat geeft het opstapelen van gefragmenteerde behandelingen een vertraging, demotivatie, onnodige pathologie van over diagnosticeren en kans op hospitalisatie en uitval of uiteindelijk gedeeltelijk of algehele afkeuring.

Conclusie (wetenschappelijk) onderzoek: We grijpen nu te laat in en investeren te weinig in mentale gezondheid en wordt psychische gezondheid, ook in de arbeidscontext, veel verwaarloosd.